ΣΤΕΦΑΝΙ ΜΕ ΦΡΟΥΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

 ΣΤΕΦΑΝΙ ΜΕ ΦΡΟΥΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Είναι γνωστή η αδυναμία μου στα στεφάνια.
Σήμερα λοιπόν, μιας και ο καιρός ήταν ιδανικός για μία τέτοια εξόρμηση, θέλησα να πάω μία βόλτα στην Πάρνηθα για κουκουνάρια, υλικό που χρειαζόμουν για να φτιάξω ένα ακόμα στεφάνι.

Φαντάζεστε φυσικά πόσο υπέροχα ήταν να περπατάς μέσα στο δάσος αυτήν την εποχή.  Μπήκαμε στο δασόκτημα στο Τατόι και φτάσαμε μέχρι την πισίνα κιθάρα. Την πάλαι ποτέ μεγαλοπρεπή πισίνα, στην οποία έκαναν το μπάνιο τους,  ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος με την Αλίκη, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, όπως εικάζεται. Τώρα όμως μόνο θλίψη προκαλεί η θέα της, εγκαταλελειμμένη όπως είναι πλέον, γεμάτη χώματα και παντός είδους χορτάρια. Κρίμα θα μπορούσε να αποτελεί ένα αξιοθέατο το οποίο πιθανόν να επέφερε και έσοδα στο κράτος. Πάλι κρίμα.

Όμως το δάσος είναι φανταστικό. Τα μύρτιλα, τα κούμαρα, τα κράνα, τα σμέουρα με τα υπέροχα χρώματά τους συνθέτουν μία πολύ όμορφη εικόνα.

Το δάσος είναι απόλαυση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ το ευχαριστήθηκα. Εκμεταλλεύτηκα βεβαίως την ευκαιρία και μάζεψα λίγα από όλα για να φτιάξω ένα αληθινό στεφάνι. Επίσης έκοψα κλαριά από βελανιδιά και κυπαρίσσι. Το φύλλο της βελανιδιάς παρεμπιπτόντως μου θυμίζει πολύ (και σκέπτομαι να το χρησιμοποιήσω στην θέση του) το γκι. Φυσικά μάζεψα και μερικά κουκουνάρια. Εδώ δείτε λεπτομέρειες από το στεφάνι που έφτιαξα.

Τελικά τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, στην ουσία έφτιαξα ένα στεφάνι με φρούτα του δάσους γιατί, τα μύρτιλα, τα κούμαρα, τα κράνα, τα σμέουρα συγκαταλέγονται στα φρούτα του δάσους και μάλιστα στις τροφές που ονομάζουμε υπερ-τροφές «super foods». Την επόμενη φορά θα τα μαζέψω για μαρμελάδα και όχι για στεφάνι. …χι…χι…χι.

================